Choroba Dercuma, znana rónież pod nazwą: tłuszczakowatość bolesna, to rzadko diagnozowana choroba, która charakteryzuje się występowaniem rozsianych, bolesnych, podskórnych tłuszczaków z towarzyszącą otyłością, astenią i zmęczeniem, a także zaburzeniami psychicznymi, jak niestabilność emocjonalna, depresja, dezorientacja i otępienie. Diagnoza stawiana jest na podstawie objawów klinicznych, a także wykluczenia innych chorób podobnym przebiegu. W badaniach laboratoryjnych zaleca się wykonać profil hormonalny, aby wykluczyć np. zespół Cushinga, zaburzenia tarczycowe i inne zaburzenia endokrynologiczne. Wykrywalny jest również nieznaczny wzrost cholesterolu, a także nieznaczny wzrost OB.
Gastroskopia oraz kolonoskopia pozwalają na pobranie wycinków (wykonanie biopsji) z podejrzanej zmiany chorobowej. Wycięte fragmenty tkanek oceniane są pod mikroskopem (badanie histopatologiczne). Uwidocznione komórki oraz ich typowy układ sugerują chorobę Leśniowskiego-Crohna.
Pasożyty wewnętrzne kotów żyją przeważnie w jelicie swego żywiciela, choć można je czasami znaleźć np. w żołądku. Podrażniają one błonę śluzową jelit, odbierają organizmowi ważne składniki pokarmowe, a także zatruwają go swoimi szkodliwymi produktami przemiany materii.
Idiopatyczne zwapnienia jąder podstawy może być bezobjawowe (asymptomatyczne) lub objawowe. Postać objawowa najczęściej ujawnia się w czwartej dekadzie życia, ale zwapnienia można już zaobserwować w drugim dziesiątku życia. U chorych pojawiają się postępujące zaburzenia ruchowe, móżdżkowe (niezborność ruchowa, niezgrabne, nieskoordynowane ruchy, rolnictwo towarowe mowa skandowana, drżenia zamiarowe, obniżone napięcie mięśni, oczopląs), parkinsonizm, pląsawica, drżenia, dystonia, atetoza, dyskineza twarzy, ataksja i zaburzenia neuropsychiatryczne, w tym trudności ze skupieniem się, zapamiętywaniem; zaburzenia osobowości, zachowania oraz demencja (otępienie). Pierwsze objawy są subtelne i obejmują: brak zręczności, męczliwość, niepewny chód, powolną mowa, zaburzenia połykania, mimowolne ruchy lub skurcze mięśni. Często pojawiają się napady drgawek, może też występować nietrzymanie moczu.
Pomocnymi w ustaleniu diagnozy są: wywiad i badanie fizykalne, badania krwi (morfologia, CRP, globuliny, przeciwciała) oraz obrazowe. Badania obrazowe powinny uwzględniać tomografię komputerową, pozytonowa emisyjna tomografia, rezonans magnetyczny, USG Dopplerowskie i angiografię. Pozwalają one ocenić wielkość i rozmieszczenie zmian, a angiografia umożliwia ocenę stanu tętnic, co pomaga w doborze właściwego leczenia.